W tej sekcji przedstawiamy więcej informacji na temat wpływu niedoboru alfa-1 antytrypsyny na płuca. Ponieważ wpływ ten jest dobrze znany i opisany w innych publikacjach, ograniczymy się do przedstawienia najważniejszych informacji. Mówiąc najprościej, alfa-1 antytrypsyna chroni płuca przed stanami zapalnymi i uszkodzeniami spowodowanymi wdychaniem substancji drażniących, takich jak dym tytoniowy i/lub inne cząsteczki zanieczyszczające powietrze.
Alfa-1 antytrypsyna zapewnia ochronę przed proteazami w całym organizmie, ale przede wszystkim w płucach, gdzie neutralizuje aktywność proteazy serynowej, elastazy neutrofilowej. Jest to skuteczny „wyłącznik” enzymu zwanego elastazą neutrofilową. Elastaza neutrofilowa jest ważna w zwalczaniu infekcji płuc, ale może również niszczyć zdrową tkankę płucną. Po tym, jak elastaza neutrofilowa zdąży zwalczyć infekcję, AAT wyłącza ją (hamuje), dzięki czemu nie uszkadza ona płuc.
Niedobór alfa-1 antytrypsyny powoduje niezrównoważony (tj. stosunkowo nieograniczony) szybki rozkład białek (aktywność proteazy), zwłaszcza w elastycznych strukturach podtrzymujących płuca, które znajdują się w ściankach pęcherzyków płucnych, zwanych również pęcherzykami płucnymi. Z biegiem lat zniszczenie to może prowadzić do postępującego rozpadu ścianek pęcherzyków płucnych, czyli rozedmy płuc, a proces ten jest przyspieszany przez palenie tytoniu i/lub narażenie zawodowe.
Rozstrzenie oskrzeli charakteryzuje się rozszerzeniem ściany oskrzeli, a objawami klinicznymi są kaszel, wydzielanie plwociny i częste zaostrzenia oddechowe.
Związek między niedoborem alfa-1 antytrypsyny a rozstrzeniem oskrzeli jest nadal przedmiotem dyskusji, jednak istnieją badania wskazujące na istnienie związku między AAT a rozstrzeniem oskrzeli.
Ochronna rola AAT w zapaleniu oskrzeli została potwierdzona w dwóch badaniach, jednym przeprowadzonym na myszach, a drugim na ludziach. Pierwsze z nich wykazało, że u myszy transgenicznych AAT+/+, które wykazują ekspresję ludzkiego AAT w płucach, śmiertelność z powodu zapalenia płuc wywołanego przez Pseudomonas aeruginosa była o 90% niższa w porównaniu z nietransgenicznymi zwierzętami kontrolnymi.
Ponadto egzogenny ludzki AAT podany myszom nietransgenicznym również znacznie zmniejszył śmiertelność z powodu zapalenia płuc wywołanego przez P. aeruginosa. Myszy AAT+/+ zakażone P. aeruginosa wykazały zmniejszone uszkodzenie tkanki płucnej, zmniejszone stężenie bakterii w płucach i krwi oraz zmniejszone stężenie cytokin we krwi w porównaniu z zakażonymi myszami nietransgenicznymi. Drugie badanie wykazało natomiast, że wśród pacjentów z niedoborem odporności humoralnej wymagających terapii zastępczej gamma-globuliną, pacjenci z rozstrzeniem oskrzeli mieli niższe średnie poziomy AAT niż pacjenci bez rozstrzenia oskrzeli, co sugeruje, że niedobór AAT może sprzyjać rozwojowi rozstrzenia oskrzeli.
Strona przetłumaczona przez DeepL
